De Partij voor de Dieren is van mening dat een dierentuin alleen een aanvaardbare, bij voorkeur tijdelijke, huisvesting kan zijn voor dieren die zich niet in hun oorspronkelijke leefgebied kunnen handhaven of niet daarin teruggezet kunnen worden. Het welzijn van het dier moet centraal staan, en niet het tentoonstellen van het dier aan publiek.
Een dierentuin is geen natuurlijke leefomgeving van dieren en zal dit ook nooit worden. Dierentuinen beroven dieren van hun vrijheid met als enige doel ze aan mensen te tonen. De leefruimte is te klein voor natuurlijk gedrag. Apathisch en stereotiep gedrag, stress, abnormaal moederzorggedrag voor de pasgeborenen en een verlaagde weerstand komen veel voor onder dieren in dierentuinen.
Het fok- en euthanasiebeleid van dierentuinen in Nederland baart de Partij voor de Dieren zorgen. Wij zijn van mening dat euthanasie van gezonde dieren waarvoor de dierentuin door aankoop of door eigen fokkerij bewust de verantwoordelijkheid op zich heeft genomen, ethisch niet verdedigbaar is. Op dit punt deugt de ethische code van de Nederlandse Vereniging van Dierentuinen (NVD) niet, gezien die toestaat dat dierentuinen blijven fokken met dieren aan wie 'binnen de collectie geen geëigende plaats meer kan worden geboden'.
De Partij voor de Dieren vindt dat een dierentuin als Artis geen educatieve waarde heeft, ook al wordt dat vaak beweerd. Dierentuinen laten de bezoekers niet zien hoe de dieren in hun natuurlijke omgeving leven. Ze suggereren bovendien dat het moreel gerechtvaardigd is om dieren van hun vrijheid te beroven om ze aan mensen te tonen.
De Partij voor de Dieren zet zich er sinds haar aantreden in de Amsterdamse gemeenteraad voor in om aan de zeer hoge jaarlijkse subsidie voor Artis de voorwaarde te verbinden dat het aantal soorten dieren en het aantal dieren in Artis niet meer toeneemt. Een motie hiertoe werd aangenomen, maar moet nog worden uitgewerkt.
