Schrif­te­lijke vragen van het lid Van Lammeren inzake import van verbrand afval uit het Verenigd Koninkrijk in "post-brexit-tijdperk".

Indiendatum: 18 mrt. 2021
Antwoorddatum: 2 jun. 2021

1. Wat voor implicaties heeft het Brexit-akkoord op de AEB-Renewi deal? Graag uitgebreide toelichting.
2. Betaalt het AEB door de Brexit-deal extra invoerrechten? Zo ja, hoeveel is dit op jaarbasis? Heeft dit implicaties voor de hoeveelheid verbrande afval dat het AEB gaat importeren?
3. Hebben het AEB en Renewi, door de Brexit-deal, contractuele wijzigingen doorgevoerd? Zo ja, welke wijzigingen zijn dat?

Antwoord vragen 1, 2, en 3
AEB heeft de import van afval uit het Verenigd Koninkrijk afgebouwd en vervangen door binnenlands afval en import van afval uit andere landen. Overigens importeert AEB geen verbrand afval, het college neemt aan dat wordt bedoeld ‘afval dat verbrand wordt’. Meer specifieke informatie, zoals de eventuele kosten als gevolg van de Brexit en de afspraken daarover met leveranciers van afval uit het Verenigd Koninkrijk beschouwt AEB als bedrijfsvertrouwelijke informatie.

4. Is de houding van het college ten opzichte van verband afval importeren uit het VK door de Brexit-deal veranderd? Zo nee, waarom niet?
5. Indien de import in de toekomst uitwijkt naar het buitenland, om welke landen gaat het dan?
6. Heeft het afval uit de VK dezelfde samenstelling als Nederlandse afval (biogene fracties/plastics/etc). Welke implicaties heeft dit voor de co2-uitstoot? Op welke manieren wordt er door het AEB gekeken om het verbranden van afval minder vervuilend te maken?

Antwoord vragen 4, 5 en 6
Nee, de Brexit-deal is geen reden om de houding van het college te veranderen ten aanzien van import van afval door AEB. AEB bepaalt zelf welke verschillende afvalstromen zij aantrekt en verbrandt, dat uit een veelheid van stromen en samenstellingen kan bestaan, die onderling van elkaar kunnen verschillen. Vanuit welke landen AEB afval importeert of gaat importeren is bedrijfsvertrouwelijke informatie. Nederland heeft een overschot aan afvalverbrandingscapaciteit van circa 1,1 megaton. Europees gezien is er een groot tekort aan verbrandingscapaciteit van circa 102 megaton, wat tot gevolg heeft dat veel afval in Europa nog gestort wordt. In algemene zin geldt dat de markt voor de verwerking van afval een internationaal karakter heeft: veel afval wordt in- en uitgevoerd. In- en export van afval is onderworpen aan Europese en Nederlandse regelgeving. Het college verwijst verder naar de beleidskaders (Landelijk Afvalbeheerplan) van Rijkswaterstaat.

7. Op welke manieren wordt er door het AEB gekeken om het verbranden van afval minder vervuilend te maken?

Antwoord:
AEB is onderdeel van een afvalketen die op een duurzame manier afval verwerkt. Het afval dat de samenleving genereert. Van alle oplossingen om restafval te verwerken is verbranding in een moderne installatie
als die van AEB, de Hoog Rendement Centrale de meest energie efficiënte en het minst vervuilend. AEB gebruikt vervolgens de bij verbranding vrijgekomen warmte om energie te maken. Op dit moment is het alternatief om restafval te verwerken: storten. Bij het verbanden van restafval komen in het afval aanwezige ongewenste stoffen vrij. AEB heeft een “State of the Art” rookgasreinigingsinstallatie waarmee deze stoffen worden verwijderd. Hiermee voldoet AEB aan alle wet en regelgeving op dit gebied. AEB is ook van plan een CO2 afvanginstallatie te bouwen en daarmee bij te dragen aan de CO2 neutrale samenleving.

8. Kan het college aangeven of er de komende jaren een afbouw komt van het verbranden
van afval? En wanneer komt er in Amsterdam een eind aan het verbranden van afval?

Antwoord:
Het Europees- en Rijksbeleid stimuleert het zo duurzaam mogelijk verwerken van afval en dat het afval weer ingezet wordt als grondstof voor nieuwe producten en steeds minder als brandstof voor de opwekking van energie. De gemeente Amsterdam sluit aan op dit beleid en heeft dit vastgelegd in het uitvoeringsplan afval en grondstoffen 2020 –2025 dat uw Raad op 17 december 2020 heeft vastgesteld. Rijksbeleid en het Amsterdamse beleid zijn er dus op gericht de hoeveelheid restafval voor verbranding te verminderen.

Het tempo waarmee dit gebeurt en de ruimte om dit tempo te beïnvloeden zijn afhankelijk van vele factoren en onzekere randvoorwaarden. Zo is de afvalmarkt een internationale markt en verwerken afvalverbranders in Nederland ook afval uit het buitenland. Nationale en internationale wet- en regelgeving bepalen de ontwikkeling
van deze markt. De hoeveelheid herbruikbaar restafval is grotendeels afhankelijk van de mate waarin producenten met productontwerp afval gaan voorkomen (waaronder bijvoorbeeld het type verpakkingsmaterialen) en technologieën om van afval grondstoffen te maken. Dat zijn allen factoren waar het college geen invloed op heeft. Het college kan de vraag ‘wanneer er een einde komt aan verbranden van afval in Amsterdam’ daarom niet beantwoorden.