Schrif­te­lijke vragen inzake blauwalg

Indiendatum: jul. 2011
Antwoorddatum: 1 aug. 2011

Beantwoording schriftelijke vragen van het raadslid de heer J.F.W. van Lammeren van 28 juli 2011 inzake de problematiek van de blauwalg in en rond de wateren van Amsterdam.

Amsterdam, 5 september 2011

Aan de gemeenteraad

Inleiding.

In Het Parool van 28 juli 2011 staat op blz. 9 in het artikel, getiteld: ‘Matig zwemwater in Sloterplas en Zuidoost’ dat de provincie een blauwalgwaarschuwing heeft doen uitgaan voor de Sloterplas. Dit houdt in dat kwetsbare groepen (zoals kleine kinderen) wordt afgeraden te gaan zwemmen. Voor strand de Hoge Dijk in Zuidoost geldt een waarschuwing in verband met zwemmersjeuk.

Gezien het vorenstaande heeft vragensteller op 28 juli 2011, namens de fractie van de Partij voor de Dieren, op grond van artikel 45 van het Reglement van orde voor de raad van Amsterdam, de volgende schriftelijke vragen tot het college van burgemeester en wethouders gericht:

1. Is de wethouder bekend met de problematiek van blauwalg in en rond Amsterdam?

Antwoord:
Ja.

2. Heeft de wethouder inzicht in de risico’s die blauwalg vormt voor flora en fauna in en rond de wateren van Amsterdam? Zijn er ziekte- en/of overlijdensgevallen van mensen en/of dieren bekend als gevolg van blauwalg in Amsterdamse wateren?

Antwoord:
De aanwijzing van en het algemene toezicht op zwemlocaties in open water is een taak van de provincie. De (zwem-)waterkwaliteit op deze locaties wordt bewaakt door de waterkwaliteitsbeheerder. Voor de Sloterplas en Amsterdam-Zuidoost is dat het waterschap Amstel, Gooi en Vecht (AGV). Voor zover bij het college bekend vormt de aanwezigheid van blauwalg geen risico voor de flora en fauna in en om Amsterdam. Ook zijn geen gevallen van ziekte en/of overlijden als gevolg van blauwalg bekend.
3. Worden er binnen de gemeente Amsterdam specifieke maatregelen getroffen om blauwalg te voorkomen?
a. Zo ja, welke en waar? Zo niet, waarom niet?
b. Is de wethouder bekend met natuurlijke, milieuvriendelijke methoden om blauwalg aan te pakken die geschikt zijn voor plassen in Amsterdam? Zo ja, welke? Zo niet, is de wethouder bereid om te onderzoeken of er natuurlijke methoden kunnen worden ingezet tegen blauwalg in Amsterdam?

Antwoord 3a:
De waterkwaliteitsbeheerders hebben in de Europese zwemwaterrichtlijn de inspanningsverplichting gekregen om in 2015 op alle zwemwaterlocaties minimaal aanvaardbare waterkwaliteit te hebben. Hiervoor worden diverse, per locatie verschillende maatregelen genomen, zoals het verbeteren van de doorstroming, het terugdringen van de aanwezigheid van meststoffen als fosfaat en stikstof (eutrofiëring), het bevorderen van de visstand, en dergelijke. Hierdoor wordt ook de groei van blauwalg beperkt. Daarnaast kunnen de waterkwaliteitsbeheerders, indien zich ernstige (stank-)overlast voordoet, zgn. ‘drijflagen’ van algen verwijderen. In de Nieuwe Meer (waterschap Rijnland) wordt de groei van blauwalg sinds 2003 tegengegaan door het inblazen van lucht d.m.v. een zgn. ‘bellenscherm’, waardoor waterlagen gemengd worden.

Antwoord 3b:
Tot nu toe is er geen afdoende natuurlijke en/of milieuvriendelijke methode gevonden om in wateren als de Sloterplas blauwalg effectief en structureel te bestrijden. Landelijk wordt hier door zowel universiteiten als waterbeheerders onderzoek naar gedaan. De meest recente ontwikkeling is het toevoegen van waterstofperoxide aan het water in combinatie met een stof die fosfaat vastlegt in de waterbodem, waardoor dit niet meer beschikbaar is voor de algen. De tot nu toe uitgevoerde proeven hiermee betreffen echter kleinere wateren met een relatief beperkte hoeveelheid fosfaat. Daarnaast is er nog discussie over de duurzaamheid van de methode (de toediening moet steeds herhaald worden), alsmede over de stof die het fosfaat vastlegt en het effect daarvan op de bodem en het bodemleven. Een eventueel praktijkonderzoek naar deze of een andere methode in een Amsterdamse plas zou mogelijk voor een klein, afgeschermd deel van de desbetreffende plas uitgevoerd kunnen worden. Dit is echter een verantwoordelijkheid van de waterkwaliteitsbeheerder c.q. het waterschap.