Tahnee Didderen


Frac­tie­ver­te­gen­woor­diger

Tahnee Didderen (zij/haar, 26) is een echte activist, en houdt zich zowel in haar werk als privé veel bezig met intersectioneel milieuactivisme en gelijke rechten voor mens en dier. Ze wil dat Amsterdam een groene, inclusieve en diervriendelijke stad wordt, waar de inwoners gezond én gelukkig zijn.

Na haar master in duurzame ontwikkeling, aan de University for Peace, de universiteit van de Verenigde Naties, is ze aan de slag gegaan als zelfstandig duurzaamheidsadviseur en als politica bij de Partij voor de Dieren. Met haar onderneming helpt ze organisaties te verduurzamen en binnen Amsterdam zet ze zich in voor een duurzame stad, waar de gezondheid van de natuur, de inwoners en de dieren voor haar centraal staat.

“Mijn grote passie, het herstellen van de relatie tussen mens en natuur, heeft me op het pad van sociaal ondernemerschap en politiek gebracht. Ik word er heel enthousiast van om van Amsterdam een gezondere leefomgeving te maken, bedrijven te helpen verduurzamen en nóg enthousiaster van zoveel mogelijk mensen met hun carrière het duurzaamheidsveld intrekken. Ik geloof dat idealisme het nieuwe realisme is en zie met mijn radicale voorstellingsvermogen een hele andere wereld voor me. Het geeft me iedere dag energie om daar naartoe te werken!”

Als jonge, queer vrouw, wil Tahnee graag de jongeren van Amsterdam vertegenwoordigen in de politiek. Naast een leefbaar Amsterdam voor al haar bewoners, zet zij zich graag in voor sociale ongelijkheid, de mentale gezondheid van jongeren en het bieden van support aan Amsterdammers die een switch willen maken naar een duurzame en/of diervriendelijke levensstijl. “Gezondheid en duurzaamheid gaan ontzettend hand in hand, zo doet een groene omgeving of het skippen van zuivel wonderen voor het klimaat, maar ook voor je gezondheid.”

“Ik hoorde ooit een andere sociaal ondernemer een vraag gesteld krijgen over zijn "radicale ideeën" over een duurzame maatschappij. Zijn antwoord: is het eigenlijk niet radicaal dat bedrijven en overheden - tegen beter weten in - de natuur kapot maken? Dat zette me aan het denken. We zijn als mens zo ver van de natuur verwijderd geraakt dat een andere wereld niet meer in onze belevingswereld past. Een wereld waarin we harmonieus samenleven met elkaar en de natuur, kunnen we ons simpelweg niet voorstellen. Dat is verklaarbaar, want binnen huidige economische modellen en theorieën, binnen huidige wetgeving, binnen huidige richtlijnen voor boekhouden en bedrijfsvoering, binnen het huidige systeem dus; bestaat die wereld ook niet.

Tijdens mijn bachelor in bedrijfseconomie wist ik daarom al: ik ga geen ‘goede’ econoom worden. In mijn belevingswereld bestaat die wereld namelijk wel. Een goede econoom ben ik dus ook niet geworden, een goede sociaal ondernemer en politica hopelijk wel!”